Hayat Ve Amaç...

Hayatımın amacını ararken birden hayatımın amacının sadece hayatımın amacını aramak olduğunu buldum. Aramak ve bulamamak. Ama her arayışta bir adım daha yaklaşmak. Nereye varacağını bilemediğin, kimi zaman korkarak kimi zaman cesurca atıldığın o sonu olmayan; ve gittikçe ister istemez bişeyler alıp bıraktığın o sonsuz yolculuk... İnsanoğlu bilinmeyeni seviyor ve bununla yaşamasından hoşlanıyor. Yüce yaratıcımıza tekrar teşekkür ediyorum. Kim (ne) olarak mı? Her ulaştığı şeyden sonra daha fazlasını isteyen insanoğlu olarak. Ya hayatın amacına da ulaşsaydık? Sonra ne mi isterdik? Örnek vermek gerekirse, dindar insanlar hayatın amacını çözdüklerini iddia ediyorlar. Onlar aramışlar ve resmi olmasa da bulmuşlar. Sanki benim dediklerimi doğrularcasına şuan cenneti istiyorlar...

Boklar temizlenir mi?

Bazı insanlar vardır hayatımızda. Bilmem hiç karşılaştınız mı? Bahsettiğim artık bok olmuş insanlardır. Bazen karşımıza bu duruma düşmüş insanlar gelebilir. Bok olmuş bir insanı iyi edemezsin. Ona öğüt verip adam etmeye çalışırsan yada güvenip yanına yaklaşırsan sende bok kokarsın. Bi taraflarına bok bulaşır. Ondan kaçman gerekir. Sen sen ol boklarla uğraşma! Sorarım sana, bir boku temizleyebilir misin?

Sıradan biri...

Eline kalemi alıp saatlerce öle bakar durur etrafına. İlham alacak birşey arar. Ama nafile. Bilmez ki asıl ilham kendisi olmalı. Aklına kendisinin ilham olabileceği gelince de tekrar bırakır elinden kalemi. Durur düşününür. Yaşamamıştır ki bugüne kadar. neyi yazacaktır. Bugüne kadar yazanlar yaşamadıklarını mı yazmışlardı, yazdıkları, görmedikleri duymadıkları şeymiydi? Kimisi şair olmak için yaşar kimisi de şiir. Fakat, o, ne şair diline ne de şiir olacak bir hayata sahip. Yazmak yetenek, yaşamak ise yürek ister. Onda hangisi var? Hiçbiri. O sıradan biri.

_ÖZEL_

Biraz önce burda yayınlayak için (kağıt ve kalemle) kendimi anlatan bazı durumlar yazıyordum. Bayağı birşeyler de karaladım hani. Benim için çok değerli birşeydi yazdığım. Yazdıklarımı okudum ve "hayır" dedim ... bunları buraya yazamam dedim . "neden" diye soracak olursan eğer, beni okuyacak ve sadece bana özel olan duygularımı bilmek gibi bir yanlışlığa düşeceksin derim. Onlar benim en güzel ve en özel düşüncelerim. Senin hiç kimseyle paylaşmak istemediğin bir duygun, bir olayın olmadı mı yoksa? Var tabiki de...
Ne dersin en saf en güzel düşüncelerimizi birbirimize açıklayalım mı?Söyleyelim de en iğrenç ve en güzel taraflarımızı, bilip öyle yaşayalım. Korkutucu dimi. belki sana korkutucu gelmeyebilir. belki herzaman çok dürüst ve çok iyi kalpli olmuş olabilirsin . ben öyle değilim ne yazık ki! o yüzden korkarım bundan.
Beni çok fazla çözmemelisin... o yüzden kesiyorum burda.Bu aralar bitişi şu cümle ile yapmak hoşuma gidiyor.

"söz uzar, kesmek gerek vesselam"

ilklerin şerefine...

Bu benim ilk yazım sevgili sayfam. Yıllar yılı kalem ve kağıt kullandım bişiler karalamak için . Bugün ne olduysa, kimin yüzünden olduysa klavye ve monitör ile içimi döküyom:) Bazen bende düşünüyom biliyor musun? Hatta ve hatta yazarken sürekli yeni bişiler keşfeidyorum. Örneğin şu an herşeyin bir ilk olduğunu keşfettim .Diyelim ki ilk kez öpüştün. İkinci öpüştüğünde, eğer aynı insansa, ilk kez bir insanla iki kez öpüşmüş oluyosun yada farklı bi insansa, ilk defa farklı bir insanla öpüşmüş oluyosun. Beni yanlış anlama tekrar yoktur demiyorum, sadece her olayın içinde ilkler de vardır diyorum. Örnekler iyidir. Şu mevlana ne büyük bi adammış. herşeye uygun bir değerli sözü bulunur. "maksat kıssadan hisse almaktır, yoksa sana hikaye anlatmak değildir" buyurmuştur.Adamın biri birgün kitap okuyomuş. derken biri gelmiş yanına ve "seni her gördüğümde kitap okuyosun, biraz değişiklik yap" demiş. Cevap kısa ve netmiş "bugün bi değişiklik yaptım, ilk defa Orhan Veli okuyorum"...Belki amatörce bir hikaye olabilir ama, başta da söylendiği gibi amacım sana hikaye anlatmak değildi. Uzun lafın kısası, hayatımın her anından bir ilk çıkarmaya çabalayacağım , ilk demek heyecan demektir ve yeni birşey demektir, yeni bişeyde hayat demektir... saygılarımla